Japonia

Język Japoński

Językiem japońskim mówi ponad 120 milionów ludzi. Jest to obok chińskiego i koreańskiego, jeden z trzech głównych języków Azji Wschodniej. Charakteryzuje go unikalne pismo oraz struktura gramatyczna opierająca się na partykułach (częściach mowy występujących po słowach i nadających im znaczenie) i na dołączaniu do słów końcówek gramatycznych

We współczesnym języku japońskim używa się trzech systemów zapisu: hiragany, katakany i kanji. Kanji to zapis ideogramowy, co oznacza, że jedno słowo przedstawia się za pomocą jednego znaku. Niektóre podstawowe znaki kanji wywodzą się z pisma obrazkowego. Na tzw. liście znaków powszechnego użytku znajduje się 2136 znaków kanji. Japończycy uczą się ich przez cały okres obowiązkowej edukacji.

Kana to słowo określające obydwa japońskie systemy zapisu sylab: hiraganę i katakanę.

Japońskie znaki można zapisywać za pomocą liter łacińskich. Taka transkrypcja nosi nazwę roma-ji. Powszechnie przyjętym zapisem jest międzynarodowa transkrypcja Hepburna. Charakteryzuje się ona użyciem myślników, którymi w zdaniu partykuły oddzielone są od reszty wyrazów.

Hiragana

Jest sylabariuszem, czyli alfabetem, w którym jeden znak symbolizuje jedną sylabę. Znaki hiragany powstały z uproszczenia zapisu kilkudziesięciu znaków kanji. Współcześnie hiragana składa się z 46 sylab, którymi zapisuje się partykuły. Partykuły w języku japońskim pełnią m.in. rolę podobną do końcówek w odmianie rzeczowników przez przypadki w języku polskim. Określają rolę wyrazów w zdaniu. Hiraganą zapisuje się także końcówki gramatyczne (np. w czasownikach) oraz te wyrazy, których zwyczajowo nie zapisuje się znakami kanji (ponieważ np. znaki są zbyt trudne)

Katakana

Również katakana jest sylabariuszem i składa się z takiej samej ilości sylab co hiragana. Obecnie katakana służy przede wszystkim do zapisywania wyrazów pochodzenia obcego.

Kanji