Japonia

Religie w Japonii

Religia w Japonii – według badań Pew Research Center w 2010 roku tworzona była głównie przez buddyzm (36,2%), chrześcijaństwo (1,6%), tradycyjne religie plemienne (0,4%) i islam (0,2%). Inne religie wyznawało 4,7%, a 57% ludności nie utożsamiało się z żadną religią

Duża część społeczeństwa praktykuje zarówno shintō (obrządek narodzin i małżeństwa), jak i buddyzm, w ramach zasad którego odbywają się ceremonie pogrzebowe. Dla zdecydowanej większości Japończyków religia nie odgrywa ważnej roli w ich życiu.

Japończycy są tak głęboko związani z religią, iż stanowi ona nieodłączny element ich codziennego życia. Mają oni niesamowite podejście do swojej wiary. Zarówno w buddyzmie, jak i w sintoizmie istotną rolę odgrywa medytacja prowadzona w ustronnych miejscach. Japonia jest chyba jedynym krajem, w którym można spotkać buddystę czytającego Kazania na Górze, czy sintoistę modlącego się do posągu Buddy!
  Należy jednak pamiętać, że systemy religijne przenikają się wzajemnie,a nawet uzupełniają. Tak, np. mówi się, że Japończyk rodzi się sintoistą, a umiera buddystą, gdyż w sinto nie istnieją obrzędy związane ze śmiercią, a pogrzeby odbywają się zgodnie z tradycją buddyjską.

BUDDYZM

Zawitał w Japonii w 552r. Wprowadził on duże zmiany w społeczeństwie.Początkowo buddyzm nie cieszył się zbytnim zainteresowaniem. Zmienił to człowiek zw. Shootoku.
   Dzięki niemu w VIIIw. buddyzm zaczął odgrywać decydującą rolę w państwie. Mnisi budowali świątynie, mosty,drogi. Religia ta na jakiś czas nawet wchłonęła sinto i zaczęła traktować „kami” jak transformację Buddy.
   W japońskim buddyzmie istnieją bóstwa:
* Amida Butsu;
* Bogini Kannon;
* Bogów Nio(Indra i Brahma);
* Emma-o(bóg państwa zmarłych).

   SINTO

Sintoizm (jap.kami no mitsi,pl. droga bogów) jest najstarszą religią Japończyków. Niema swojego założyciela czy guru. Nie występuje tam też jeden bóg, czy niebo – są tzw. „kami”(byli nimi zmarli, a obecnie występują one w postaci burz,piorunów, ryżu, zwierzęcia, kamieni, itp. – jest ich ok800mln.).

   Ok. VIIIw. sinto zyskało znaczenie ogólnonarodowe, W tym okresie spisano „Kodziki”(księgi dawnych wydarzeń) oraz „Nihongi”(kroniki Japonii), które utworzyły kanon sintoizmu.
  Sinto praktycznie nie wiąże się ze szczególnymi dziedzinami, jest raczej symbolem przynależności do wspólnoty narodowej. Uroczystości i obrzędy sintoistyczne stanowią pretekst do wyrażenia radości z faktu istnienia.